تنهاترین سردار

آخرین اذان

" الله اکبر ،  الله اکبر "
این، صدای بلال است که پس از مدتها ، در کوچه پس کوچه های مدینه ،  طنین انداخته است . و چه نوائی است ، نوائی که مدینه را به یاد نبی اکرم می اندازد . بلال ،  با خود عهد کرده بود که بعد از پیامبر ، اذان نگوید . ولی مگر می شود به خواسته پاره تن رسول ، دردانه پیامبر ،  ام ابیهای پدر ، لبیک نگفت .

" اشهد ان لااله الا الله "

فاطمه ، دختر پیامبر ، می خواهد با شنیدن صدال بلال ، به یاد روزهای با پدر بودن ، جان خسته و بیمارش را تسلی دهد . به یاد روزهائی که زیر چتر خنک پیامبر ، مادر پدرش بود و نور چشم خانه رسول .

" اشهد ان محمدا رسول الله "

فاطمه ، در ان غریبی و سیاهی مدینه ، نام پدرش را می شنود . " شهادت می دهم که محمد ، رسول خداست "

دیگر ، کاسه صبر فاطمه ،  نمی تواند به خود جای دهد ، این همه درد را . فریاد می زند : دیگر بس است بلال چگونه نام پدرم را بشنوم و تحمل کنم که این پست مایگان خفته در فراموشی ، تنها پس از گذشت چند روز ، پاک کردند ، از صفحه سیاه ذهنشان ، بزرگی رسول را ، چگونه تحمل کنم که تو در اذان ، بانگ بر آوردی به بزرگی او ، د رحالی که باطن مردم این شهر ،  پر است از دانه های نیرنگ و فریب و نفاق .

بس کن بلال ، دیگر تاب شنیدن ندارم .